Παγκοσμίως, ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η πιο κοινή αιτία καρκίνου που σχετίζεται με θνησιμότητα, σε άνδρες και γυναίκες.
Το μεγαλύτερο ποσοστό καρκίνου του πνεύμονα είναι η μακροχρόνια έκθεση στο κάπνισμα (ενεργητικό), γι αυτό και παραμένει ισχυρή σύσταση η διενεργεια αξονικης θωρακος χαμηλης δόσης-ακτινοβολιας ετησίως στους καπνιστές ανω των 50 ετων.
Όσο αφορά τους μη καπνιστές , οι νοσούντες με καρκίνο πνεύμονα αντιστοιχούν στο10-15% των περιπτώσεων, που συχνά αποδίδεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων και ειδικών μεταλλάξεων.
Τα συμπτώματα, μπορεί να είναι μη ειδικά και να αποτελούν εκδήλωση και άλλων παθήσεων του πνεύμονα.
Τα πιο θορυβώδη κύρια συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα αφορούν την εμφάνιση βήχα (διαφορετικής έντασης από τον συνήθη βήχα των καπνιστών),δύσπνοιας, βράγχους φωνής, αιμόπτυσης, απώλειας βάρους και πλευροδυνίας (πόνο στον θώρακα).
Αν δεν υπάρχουν συμπτώματα, μπορεί η διαγνωση να τεθεί σε τυχαίο έλεγχο ακτινογραφίας θώρακος ή αξονικής ή στα πλαίσια προσυμπτωματικού ελέγχου.
Αναδεικνύονται, κατά αυτό τον τρόπο, μικρές βλάβες που είναι δυνητικά είναι επί το πλείστον θεραπεύσιμες με χειρουργική αφαίρεση, αυξάνοντας την καλή έκβαση της νόσου.
Η θεραπεία και η πρόγνωση εξαρτώνται από τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου, το στάδιο (βαθμό εξάπλωσης σε λεμφαδένες ή με εκτεταμένη νόσο στον άλλο πνεύμονα ή σε άλλα ζωτικά όργανα του σώματος) και την κλινική κατάσταση του ασθενή .
Πώς γίνεται η διάγνωση και η σταδιοποιηση της νοσου?
Η διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα , επιβεβαιώνεται με βρογχοσκόπηση, λήψη υλικού βιοψίας από τον όγκο είτε μέσω του εύκαμπτου βρογχοσκοπίου με ή χωρίς υπέρηχο (Endobronchial Ultrasound - EBUS), είτε διαδερμικά με τη βοήθεια του αξονικού τομογράφου (FNAB) και με κυτταρολογικές εξετάσεις των πτυέλων ανά περίπτωση.
Μετά τη διάγνωση, οι ασθενείς υποβάλλονται στη διαδικασία της σταδιοποίησης (πέρα της αξονικης θωρακος) με ολοσωματικό απεικονιστικό έλεγχο για αποκλεισμό ή επιβεβαίωση απομακρυσμένων μεταστάσεων.
Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει την αξονική τομογραφία ή μαγνητική του εγκεφάλου, την αξονική τομογραφία της άνω και κάτω κοιλίας,το σπινθηρογράφημα οστών και το PET-CT-scan.
Είναι θεραπευσιμη νόσος?
Η πρόγνωση και το είδος της θεραπείας καθορίζεται από την ιστολογική ταυτοποίηση (μικροκυτταρικό και μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνευμονα) και την σταδιοποίηση της νόσου.
Αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία της διάγνωσης και της σταδιοποίησης, και αφού έχει καθοριστεί ο ακριβής ιστολογικός τύπος, η απόφαση που λαμβάνεται από το ογκολογικό συμβούλιο έχει ως στόχο να προσφέρει την καλύτερη μακρόχρονη επιβίωση, αφού καθοριστεί η νόσος ως δυνητικά εγχειρήσιμη (πρώιμο στάδιο) ή μη εγχειρήσιμη (μεταστατική νόσος).
Οι ασθενείς που φέρουν τοπικά προχωρημένη νόσο,υποβάλλονται σε εισαγωγική χημειοθεραπεία ή συνδυασμένη χημειοακτινοθεραπεία με απώτερο σκοπόνα γίνουν δυνητικά χειρουργήσιμοι.
Σήμερα εφαρμόζονται χειρουργικές τεχνικές που είναι ελάχιστα επεμβατικές (χωρίς τις μεγάλες κλασσικές τομές). Αυτές είναι η θωρακοσκοπική τεχνική (VATS) και η Ρομποτική τεχνική (RATS).
Η κλασσική τεχνική (θωρακοτομή) παραμένει η ενδεικνυόμενη τεχνική σε μεγάλούς ή κεντρικούς όγκους.
Αν η νόσος κριθεί μη χειρουργήσιμη, τότε ο ασθενής υποβάλλεται σε πιο συντηρητικές θεραπείες καρκίνουτου πνεύμονα, οι οποίες περιλαμβάνουν τη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία καιτα τελευταία χρόνια την ανοσοθεραπείακαι τη στοχευμένη θεραπεία.
Η είσοδος της ανοσοθεραπείας και των στοχευμένων θεραπειών, αποτελούν μία θεραπευτική επανάσταση στην διαχείριση αυτών των ασθενών, αφενός μεν με την αύξηση της επιβίωσης των ασθενών και αφετέρου με την σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
%402x%20(dark).svg){kind=icon}
%402x%20(dark).svg){kind=icon}
%402x.svg)
%402x.svg){kind=icon}